Trinidad – Πρώτη μέρα
If you ever go down Trinidad, they make you feel so very glad!!
Έχοντας στα αυτιά μας το χαριτωμένο τραγουδάκι των Andrews sisters , φτάσαμε με το σαραβαλάκι μας στο Trinidad από το Cienfuegos!
Και φυσικά με το που μπήκαμε στα πέτρινα σοκάκια της παραδοσιακής πόλης, χαθήκαμε ! Αφού κάναμε αρκετούς κύκλους γύρω από το ίδιο σημείο και αφού το GPS είχε κάνει ο,τι είναι δυνατόν για να μας βγάλει από τα συνεχή αδιέξοδα, ρωτήσαμε τριγύρω και φτάσαμε επιτέλους στο σπιτάκι μας, στην άνω ραχούλα!Παρκάραμε το όχημα στη διπλανή πόρτα και μας καλωσόρισε θερμά η Marelis. Το αυτοκίνητο μας το φύλαγε ο γείτονας από απέναντι για 3 CUC/μέρα. Τα δωμάτια πεντακάθαρα και η θέα από την βεράντα μας μαγική!
Φυσικά, ο συνήθης ύποπτος της παρέας, πριν καλά-καλά τακτοποιηθούμε, σήκωσε πυρετό από την μίνι ταλαιπωρία του ταξιδιού! Η Marelis ωστόσο μας φρόντισε με βότανα και μαντζούνια και μετά από λίγες ώρες καλού ύπνου ήμασταν έτοιμοι για εξερεύνηση!
Βόλτα στην πόλη
Βάλαμε τα καλά μας και κατηφορίσαμε στον δρόμο προς την κεντρική πλατεία! Εντάξει, το παραδεχόμαστε! Ίσως παραντυθήκαμε καλά για το Trinidad! Οι δρόμοι βρώμικοι, τα παιδιά παίζουν στους δρόμους με αυτοσχέδια παιχνίδια και στα κομμωτήρια του χωριού βάζουν ρολά υγείας στις κυρίες για μπικουτί!
Μην κάνετε ποτέ το λάθος να πάτε κάπου που σας προτείνουν χωρίς να το διπλοτσεκάρετε! Την πατήσαμε και συμβουλευτήκαμε έναν ντόπιο και δεν φάγαμε καθόλου καλά στο εστιατόριο που μας πήγε! Ίσως ήταν και η μόνη φορά που δεν φάγαμε καλά στην Κούβα. Αλλά, το ηθικό μας δεν πτοήθηκε!
Περπατήσαμε μέσα στην πόλη, φάγαμε τα παγωτά μας, ήπιαμε τα mojito μας στο περίφημο casa de la musica, μιλήσαμε με τους ντόπιους, κουνηθήκαμε στο χορό της κουβανέζικης μουσικής και γυρίσαμε για ξεκούραση. Μέσα σε όλα αυτά είχαμε και ένα «ευχάριστο» διάλειμμα πάλι χάρη στον γκαφατζή της παρέας που νόμιζε ότι έχασε το πορτοφόλι. Και άντε να πάρεις την τράπεζα να ακυρώσεις τις κάρτες, και δώστου στενοχώρια για το κακό που μας βρήκε. Φυσικά μετά από 1 ώρα παροξυσμού, ανακαλύψαμε ότι το πορτοφόλι δεν είχε ποτέ χαθεί! Classic!
Trinidad – Δεύτερη μέρα
Βόλτα στην παραλία
Την επόμενη μέρα είχε μπανάκι στις παραλίες της Καραιβικηηής! Ξυπνήσαμε, φάγαμε το κλασικό πρωινό με αυγά χυμούς κτλ , πήραμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για την Playa Ancon. Η παραλία δεν απέχει πολύ, γύρω στο ένα τέταρτο με το αυτοκίνητο. Μπορεί να μην συγκρίνεται με τις βόρειες παραλίες της Κούβας, όπως το Cayo Coco ή το Cayo Santa Maria αλλά και πάλι είναι πανέμορφα. Εξάλλου, το γεγονός ότι έχει δίπλα το Trinidad της χαρίζει πολλούς πόντους!
Λιαστήκαμε στην λευκή αμμουδιά, κάναμε τα μπανάκια μας και ήπιαμε, ή μάλλον προσπαθήσαμε να πιούμε, la canchanchara. Μια καρύδα με άπειρο αλκοόλ μέσα! Με αυτή τη ζέστη ίσως δεν ήταν η καλύτερη ιδέα!
Βόλτα στο Βουνό
Μετά το μπάνιο στη θάλασσα είπαμε να πάρουμε τα βουνά! Η φύση μας καλούσε! Χωρίς να
ξέρουμε πού ακριβώς πηγαίνουμε, οδηγούσαμε καμιά ώρα για να ανέβουμε ένα βουνό, στο Topes de Collates http://cubatopesdecollantes.com/ . Εκεί είχε μονοπάτια όπου μπορείς να κάνεις trekking κλπ. Εμείς αφού κάναμε μια μισάωρη στάση στο δάσος ξαναπήραμε το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι! Το δάσος είχε αρκετό κόσμο με πολλούς Κουβανούς που έκαναν picnic, χωρίς ωστόσο να είναι κάτι το ιδιαίτερο. Εκεί μας περίμενε ο νοστιμότατος αστακός και γαριδούλες της γλυκύτατης Marelis. Ήταν όλα υπέροχα, σε αντίθεση με την προηγούμενη μέρα! Γενικά, στην Κούβα θα φάτε τους περισσότερους αστακούς και θα πιείτε τα περισσότερα mojitos της ζωής σας!
Τελευταίο Απόγευμα στο Trinidad
Ξεκουραστήκαμε και το απογευματάκι πήγαμε πάλι βόλτα στην πόλη. Όπως σε όλη την Κούβα, και στο Trinidad ο κόσμος είναι πολύ φιλικός. Του αρέσει να συζητάει,να μιλάει, να χορεύει.
Αν περπατήσεις όμως λίγο πιο έξω η φτώχεια είναι ακόμα πιο αισθητή. Οι άνθρωποι παρακαλάνε για να τους δώσεις ένα σαμπουάν-δειγματάκια ή οτιδήποτε μπορείς να προσφέρεις….
Το βράδυ ο γιος της Marelis, ο Franklin, μας έβγαλε στο κλαμπ του Trinidad! Αμέ! Στο Las Cuevas! Αμέ! Είναι ένα club στον πάτο μιας σπηλιάς όπου μαζεύονται όλοι οι ντόπιοι έφηβοι για να διασκεδάσουν. Η παρέα μας σαφώς ανέβασε το μέσο όρο ηλικίας! Για να καταλάβετε ήταν κάτι σαν την ντίσκο του χωριού, που όλοι φοράνε τα καλά τους και περπατάνε στα κατσάβραχα μέχρι να φτάσουν στο πολυπόθητο μαγαζί. Ήπιαμε κάνα δύο ποτά και μετά νάνι!
Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε ήπιαμε ένα καφέ στο Don Pepe και πήραμε το δρόμο για τον επόμενο προορισμό μας… Cayo Santa Maria!
